Na postać Neila Harbissona trafiłem przypadkiem na TEDzie i odzwierciedla to wszystko co podoba mi się w cyborgach, łącznie z poczuciem humoru.
„Neil Harbisson urodził się z rzadką wadą: ślepotą barwną. Od pewnego czasu, elektryczne oko na jego głowie przetwarza kolory w dźwięki. W rezultacie zamiast widzieć gamę szarości słyszy symfonię kolorów. Co więcej, słyszy też obrazy i ludzkie twarze.”
Pamiętam jak za małolata grałem w Cyberpunka AD2020 i dokupując swojej postaci najnowsze cyber-gadżety rozszerzałem jej zmysły. Ta fascynacja technologią i gadżetami została mi do dziś. Tym bardziej ciekawa wydała mi się perspektywa poznania prawdziwego cyborga i posłuchania, co ma do powiedzenia w kawiarni Cocofli przy okazji eventów Biennale WRO 2013. Na zakończenie w trakcie koncertu z twarzy usłyszałem dźwięki koloru mojej skóry i brody.. przyznam, że tworzą niezły ambient.
Wykład praktycznie w całości z udziałem polskiego tłumacza:
